De jongen bleef naar het water staren. Het was ergens geruststellend het geluid van de golven. Zijn bleke huid prikte bij de invloeden van de zon maar dat was niet zo heel erg. In de verte zag hij een paar zeevogels vliegen en verder was het rustig. De jongen liet zijn innerlijke schild wat zakken waardoor de rauwe wonden van het verlies van zijn ouders bloot kwamen te liggen. De zon maakte het iets draaglijker maar het deed nog altijd erg veel pijn, ook zijn zus had hij al een poos niet meer gezien. Hij begreep dat ze haar eigen pad koos. "Hallo" klonk het plots achter hem. Hij draaide zich met een ruk om en wilde de ander de huid vol schelden maar de manier waarop de jongen achter hem stond deed hem twee keer nadenken. Was dit niet.. Melvin? Degene die voor de opstand zou zorgen? Hij fronste en bekeek de jongen van top tot teen, nee dat kon niet waar zijn. "Gegroet" zei hij waarbij hij peinzend voor zich uit staarde alsof de jongen er helemaal niet stond. Hij wendde zijn blik tot de jongen en keek hem toen aan. "Wat is er?" vroeg hij koeltjes. Er moest een reden zijn dat deze jongen hier opeens stond, dat kon niet anders.

Nog altijd keek hij peinzend naar de jongen voor hem die hem redelijk... zwoel aankeek. Er kroop een glimlach over zijn lippen voor een paar luttele secondes waarna deze verdween. De andere jongen had blijkbaar een vraag en hij knikte ten teken dat de andere jongen de vraag mocht stellen, tegen zo'n charmante glimlach kon hij niet op. "Did you sit in a pile of sugar? Cause you have a pretty sweet ass". Na deze woorden bleef Daniël even stil. "Besides being sexy, what do you do for a living?" zei hij met een licht ondeugende maar nog altijd koude blik in zijn ogen. Hij had al wel gelijk door dat de andere jongen niet in het straight circuit thuishoorde en dat maakte het ergens wel interessant om erop door te vragen.

De ondeugende blik in de ogen van de andere jongen was hem zeker niet ontgaan en hij keek uitdagend terug. Just some stuff here and there. But I'll keep my nights free for you if you want." en hij glimlachte en knikte nog een keer. "The alphabet has 21 letters right? O, nevermind. I forgot UARQ" zei hij met nog een glimlach waarna hij zijn wenkbrauwen optrok met een uitdagende blik. Benieuwd wat de ander zou zeggen besloot hij zich maar voor te stellen, anders wist geen van beide hoe de ander heette. "Daniël Di Angelo" zei hij waarna hij zijn hand uitstak. Misschien zou de andere jongen de hand afslaan en hem gelijk drie dikke zoenen op zijn wang geven zoals vele mensen vaak deden maar toch, het was wel gezellig zo over en weer sparren. "We kunnen ons theekransje ook wel elders voortzetten... Ergens in jouw nachten?" zei hij met een klein grijnsje.

Het duurde niet lang voordat hij antwoord kreeg van de tot voor kort onbekende andere jongen. Melvin. Hij liet de naam even door zijn mond gaan alsof hij de naam wilde proeven. Hij had de hand van Melvin vast en voelde een soort elektriciteit door zijn ledematen schieten. Voordat hij een woord kon zeggen trok Melvin hem naar zich toe waardoor Daniël lichtelijk van kleur verschoot, van zo wit als sneeuw naar sneeuw waar een paar druppels bloed in waren gevallen. Een lichte blos zat er zo plots op de wangen van de jongen terwijl hij naar zijn voeten keek omdat hij even uit het veld geslagen was. Beter gezegd, hij voelde zich een beetje akward. Hij had niet verwacht dat het zo snel zou gaan dat hij hier nu opeens tegen de andere jongen aan zou staan. ...bed ving hij op naast de hartslag van Melvin die in zijn oren weerklonk. Hij keek op in de ogen van de jongen. "Is dat een uitnodiging?" zei hij zacht waarna hij zijn hand over de rug van Melvin liet gaan.

Melvin wierp hem een charmante glimlach toe en hij glimlachte wat onhandig terug. Terwijl hij voor zijn idee als een soort idioot stond te glimlachen drukte Melvin opeens zijn lippen op die van hemzelf. Zijn lichaam schokte kort toen hij de hand van Melvin over zijn wang voelde gaan waarna er zacht gevraagd werd wat hij dacht. Hij probeerde een zin te vormen maar er kwam geen geluid uit zijn mond. Na een paar keer proberen lukte het dan toch. "Waarom daar? Waarom niet hier? Waarom niet nu?" zei hij waarna hij even geheimzinnig glimlachte. "Vertel maar waar we naartoe gaan. Heb je huisdieren?" vroeg hij waarna hij zijn handen liet zakken in zijn broekzakken. Diep in een van zijn zakken voelde hij de sleutel van zijn eigen huis en hij dacht even aan een klein harig beest dat daar op hem wachtte. Die zou het nog wel even redden zonder hem, het overduidelijke voordeel van een kat tegenover een hond. Hij keek nog een keer naar het water en keek toen weer naar Melvin. Hij ging even kort op zijn tenen staan en drukte een zoen op de wang van Melvin. Benieuwd waarnaartoe ze zouden gaan zette hij vast een stap vooruit in de richting van waar alle woonhuizen zouden moeten staan.