Daar zat ze dan weer... wat naar de lucht te staren. Haar paarsachtige ogen staarden recht naar boven. Recht naar de blauwe lucht waar geen wolkje te zien was. Een groot, rond geel ding scheen het felle licht naar beneden. Ook wel de 'zon' genaamd. Ja, zo heette dat ding. De witharige staarde dus maar gewoon wat in het niets. Ze zat in het warme zand en voelde de warme zandkorrels onder haar voeten. Ze duwde haar voeten nog wat verder in het zand en zuchtte eventjes diep. Toch wel een fijn gevoel zo in de warme zon zitten. Ze snoof en rook de zilte geur van de zee. Ze opende haar ogen weer, die ze voor kort had gesloten en stond vervolgens maar op. Ze rekte zich even flink uit en begon wat over het strand te wandelen, steeds verder van alle mensen af. Op een punt kwam ze bij wat rotsen aan, waar ze dan ook gewoon op klom. Ze zette zichzelf daar neer en kon op deze manier net haar voeten in het water steken. Ze glimlachte en voelde lichtjes haar tanden... die ze had gekregen als subject zijnde... Ze zuchtte eventjes en haalde haar hand door haar lange, witte haren heen. Ze had van het kleine geld wat ze had, gelukkig nog een bikini kunnen kopen. Naja ze moest maar niet te veel over deze dingen nadenken, ze was nou eenmaal een test-subject en daar had ze zich bij neergelegd. Ze legde zichzelf dan uiteindelijk ook achterover op de rots, met nog steeds haar voetjes in het water. Ze zuchtte en sloot vervolgens haar ogen. Toch wilde ze nu wel een keer iemand boeiends tegen gekomen. De meeste mensen waren niet interessant genoeg... That was just a fact.

Ze rekte zich uit en besloot dat deze rots eigenlijk toch niet zo geweldig lag, als het warme zand niet veel verder van haar vandaan. Ze knipperde met haar ogen toen ze ineens opmerkte dat er ineens iemand een schaduw over haar heen maakte. Alsof de 'goden' ineens haar 'wens' hadden waar gemerkt, was er dus ineens iemand opgedoken. Haar paarsachtige ogen keken terwijl ze gewoon bleef liggen naar de gedaante die naast haar was verschenen. Oke, nog een reden om toch maar omhoog te komen, of in ieder geval rechtop te gaan zitten. Wat ze dan ook deed en even haar benen die nog in het water hingen, heen en weer liet gaan. Ze veegde wat witte haren uit haar gezichtsveld en liet haar blik nu over de persoon gaan die tevoorschijn was gekomen. Het was dus een dude, dat merkte ze snel genoeg op. Hij had nogal een flinke grijns op zijn gezicht staan, waarom? Eigenlijk kon ze nu even snel niet op een idee komen waarom. Uhm... en toen kwamen die woorden uit zijn mond. Ze trok een wenkbrauw op terwijl ze hem aan bleef kijken. Een grijns verscheen op haar gezicht, waardoor lichtelijk haar hoektanden tevoorschijn kwamen, maar ze bleef de jongen gewoon aan staren met haar paarsachtig gekleurde ogen. "Ik loop hier al rond sinds ik mij kan herinneren" was dan ook een simpele reactie, geen enkele leugen zat er aan vast, het was nog waar ook. "Weet je zeker dat het niet gewoon door de zon komt?" kwam er dan vervolgens vragend uit... tja, ze moest wat.

Lilya had zich zo geplaatst dat ze de jongen beter aan kon kijken en zijn gezicht zowaar goed kon zien, want in de zon kijken was niet zo prettig en meestal kon je de andere persoon dan zo goed als niet zien. Zijn woorden waren dan ook echter wel heel duidelijk binnen gekomen. Oke, ze wist echt wel waar de jongen op doelde... moest ze er bij in gaan? Neh, niet perse, misschien later of zo. Al was dit misschien ietsje beter dan ze gehoopt had, ze zat hier natuurlijk liever niet alleen. De jongen reageerde vrij amuserend op haar woorden of het niet 'gewoon de zon was'. Hij sprak dat het ook heel goed haar kon zijn, waardoor ze een lichtelijke grinnik niet kon onderdrukken. Zeker die 'u' deed het hem, maar ze luisterde eerst nog even naar de woorden die daarop volgden. Vervolgens een flirterige vraag, een compliment hé. Ze rekte zich eventjes uit, waarna ze haar mond opende en de dude aan bleef kijken "Don't worry, ik neem het compliment met genoegen aan" sprak ze met een klein glimlachje. Ze wilde vervolgens nog wat terug zeggen, maar haar aandacht werd flink weg getrokken door een ander persoon die er ineens bij gekomen was. Haar paarsachtige ogen staarden de andere jongen aan en ze knipperde even verbaasd... wait... what?! Ze bleef echter de andere jongen wat langer aanstaren dan zou horen. Oeps... shit. Ze keek snel weg en schudde haar hoofd, waardoor er een licht fronsje op haar gezicht verscheen, maar deze al snel verdween. Ze keek weer terug naar de twee jongens, ja het waren er echt twee... had ze te lang in de zon gezeten? Nee, toch? De jongen begon te spreken en begroette eerst de andere dude met 'bro'... Was het zijn broer of gewoon een hele goede vriend? Maar ze leken zoveel op elkaar! Oke, Lilya was toch wel een beetje verward hoor. De andere dude leek zich nu op haar te richten en deed eigenlijk precies wat de andere deed... een poging tot flirten? Een glimlach verscheen op haar gezicht "Of course, natuurlijk ken je mij dan niet" zei ze met een wat speelse toon in haar stem. Ze kwam vervolgens maar omhoog, want er werd letterlijk op haar neer gekeken. Toen ze eenmaal stond liet ze haar hand door haar lange, witte haren glijden en keek ze de twee jongens aan met haar paars kleurige ogen. "Zeg mij even dat ik niet te lang in de zon heb gelegen, want ik zie twee dezelfde jongens!" kwam er geamuseerd uit, duidelijk niet serieus te nemen. "En met wie mag ik te maken hebben op deze zonnige dag?" ze glimlachte weer waardoor haar hoektandjes weer tevoorschijn kwamen, tja die had ze nou eenmaal gekregen door die geweldig, misselijkmakende praktijken in het lab.

[/quote]