(MC) Nice meeting you~ (Matthew)

Haar gele ogen speurden de omgeving af. Haar oren stonden gespitst en haar fluffy, witte staart ging langzaam heen en weer. Ze wist niet zo goed of ze in haar wolvenvorm op jacht moest gaan of dat ze gewoon uh als een normaal mens ergens wat moest gaan eten. Er was tenslotte een dorpje dichtbij dus why the fuck not? De meid liep rustig langs de bomen heen, wel op het pad blijvend, al was dat niet omdat ze anders de weg kwijt zou raken. Als wolf zijnde kende ze het gedeelte hier, heel goed uit haar hoofd. Het was meer een gewoonte om hier te lopen als half mens zijnde. Haar gele ogen schoten naar de boom waar twee vogels uit weg vlogen, maar een beetje bored keek ze weer voor haar. "Gaat er nog iets leuks gebeuren vandaag?" mompelde ze vragend aan haar zelf, want er was niemand om haar heen op het moment. Tenminste ze had niet echt goed opgelet en had ook niet haar neus gebruikt.

Rustig liep de dude verder. Hij had werkelijk waar geen idee waar hij was maar dat maakte best weinig uit, hij was gewoon zo verdomd confussed namelijk atm. .. Ugh. hij kuchte even en bracht eeen hand door zijn donkerblauwe aka zwarte lokken heen waarna hij even omkeek en toen zich naar iets draaide... en toen half op jhet pad viel vanuit de bosjes waar hij had gezeten. Ja, hij was de weg kwijt geweest, kon hij weinig aan doen.

Lilya gaapte een keer waardoor haar hoektandjes tevoorschijn kwamen, met haar hand voor haar mond liep ze gewoon verder. Ondertussen begon haar maag te knorren, ugh she needed food and quick. Echter werd ze compleet uit haar gedachten getrokken toen er ineens iemand random uit de bosjes kwam denderen en half op het pad viel. Lilya kwam gelijk tot stilstand en nam de persoon eerst in haar op, ze knipperde een paar keer. Ze kwam al gelijk dichterbij en keek naar de jongen met het donkere haar en knielde een beetje bij hem neer "Gaat het?" vroeg ze met een bezorgde toon in haar stem. Haar oren stonden gespitst en haar staart zwierde rustig heen en weer. Haar gele ogen staarde de jongen aan en wachtte dus op antwoord.