Let's go to the beach~

Blijkbaar was de ander fan van meerdere ongepaste aanrakingen. Of in ieder geval, zo besloot Cassius het maar op te vatten met het positieve beeld wat hij van de ander had. Hij ging er ook niet verder op in, enkel zijn blik gaf zijn emotie even weer. Toen de ander verder ging keek hij zwaar ongeamuseerd terug, zijn strak starende blik weer vervolgend. Jammer genoeg leek dit geen blondjes weg te jagen. “Bijna, laten we daar de nadruk maar op houden. Uilmensen zijn zeer slechte huisdieren heb ik horen zeggen, maak maar een parkiet ofzo” Daarbij was hij niet schattig, hij was een humeurig persoon. Hij ging er expres niet al te veel op in, want tja, op dit vlak wou hij de ander niet te veel tegenhouden. Want wat zou hij als burd kunnen doen? Het was duidelijk genoeg dat als de ander het echt zou willen hij best opgesloten kon worden in het lab. Dit als vooruitzicht stond hem verassend genoeg –kuch- niet aan. Daarbij, waren uilen geen bedreigde diersoorten ofzo? Dat maakte hem… damn hij wist niet eens hoeveel % uil hij was… maar hoe dan ook, dat maakte hem ook deels bedreigd dus hij moest in vrijheid leven.

Het ging allemaal best goed, in ieder geval tot de ander omhoog kwam. Cassius volgde de ander met zijn blik, fronste wat dieper toen hij zag hoe hij iets tevoorschijn haalde en voelde toen eens een scherpe steek in zijn nek. Meteen duwde hij zichzelf omhoog en greep ernaar met zijn hand. Een verontwaardigd geluid kwam uit zijn keel toen hij merkte dat het een naald was. Niet alweer damnit. Alsof een keer niet genoeg was, hij had het al bijna kunnen verwachten van de ander. Vuil keek hij de jongen aan. “Urgh, je kon het ook gewoon vragen... niet zo dramatisch..” Mompelde hij nog terug terwijl het goedje al snel de overhand nam. Zichzelf natuurlijk niet laten kennen, zover je het kon zien dan. Innerlijk zou hij gestrest hebben als het spul dit niet tegenhield. Loom gleed hij ook via de paal weer naar beneden en zuchtte afwezig. Zijn ogen half dicht gezakt terwijl zijn pupillen verruimde. Well, you go to the beach and get drugged, fun times for the whole family.

Cassius was er niet helemaal meer bij. Hij had nog half door wat er gebeurde maar aan de andere kant was zijn hoofd er niet bij. Nee, hij staarde ergens de verte in en negeerde de blondie helemaal. Hij liet de ander ook zijn hand pakken en fronste er even naar, alsof het de eerste keer was dat hij een hand had gezien. Deze blik vervolgde naar de jongen zelf. Bij de woorden klaagde hij lichtelijk, al kwamen er niet echte woorden uit behalve een "Okey, Okey." Hij kwam wel omhoog, wankelde even en probeerde Zack’s hoofd te aaien, want hij vond de gouden kleur even vreemd. Al stopte zijn poging toen er een vraag werd gesteld. Dit wist hij. “Cassius Salix” Antwoordde hij dus ook simpel, om hierna weer om zich heen te kijken. Waar hij normaal probeerde zijn hoofd normaal te houden leek het hem nu niet te interesseren, dus keek hij even helemaal achter zich en toen weer terug.

Toen de ander commentaar gaf of zijn hoofd keek hij bijna beledigd terug, zo goed dat lukte dan. “Mijn hoofd, ik mag draaien” Nou ja, daar had hij ook gelijk in. De ander moest niet zeuren, die had hem de mogelijkheid gegeven zijn kop te draaien en nu mocht die ervan genieten ook. Al leek hij voor nu naar voren, af en toe ineens iets vindend om heel intensief naar te staren. Over het algemeen volgde hij gewoon de ander, soms even over… I don’t know, zuurstof? Struikelend. Uiteindelijk keek hij weer naar Zack. “Jij bent klein” Kwam er bijna beschuldigend uit, alsof de ander niet klein mocht zijn. Hoelang zou het lopen zijn naar de 4de verdieping?

Cas ging gewoon mee. High burd maakte het allemaal niet zo veel uit wat er gebeurde. Toen de ander ontkende dat hij klein was moest hij enkel grijnzen. Want tja, nu kon hij dat wel. “Wellus” Jammer genoeg struikelde hij hierna weer, deze keer op de ander belandend. Echt veel maakte het de jongen wederom niet uit. In tegendeel, hij ging nu gewoon op Zack zitten en en ging met zijn hand afwezig door diens gouden haren. Hij leek zich wel te entertainen. Zeker, hij leek heel de jongen op te claimen. “Jij ook een vogel. Maar een kleine vogel, en ik een grote.” besloot hij toen. Tjah, het was het seizoen weer. En instinctief wou hij kleine dingen voor zichzelf hebben.

Another fun fact; iemand groter dan jezelf high krijgen is misschien geen geweldig plan. Nou ja, zelf had hij er weinig last van. Al zou hij natuurlijk heel deze gebeurtenis ontkennen als hij weer normaal was, mocht hij er uberhoud nog wat van weten. Degene onder hem kreunde even en leek alles niet zo leuk te vinden, maar Cassius begreep niet helemaal dat het door hem kwam. “Wat is er?” Vroeg hij dus ook terwijl hij zijn hoofd wat kantelde. Hierna gaf hij even zijn grote wijsheid mee, al leek de blondie het ook hier niet mee eens te zijn. Pfff, sjaggie ding zeg, helemaal niks leuks aan. Hij knikte overtuigd “Ja.” Hij ging gewoon verder met diens kapsel alle kanten op krijgen. “Je hebt alleen geen veren, maar dat is niet erg, veren zijn voor uitslovers” Logics man. Wie ging hem even de memo geven dat hij zelf ook geen veren had? Maar ach, who cares, hij zag er ook niet uit als een vogel dus Zack kon er ook gewoon een zijn. Logics.

Bij de mopperende reactie keek Cassius fronsend om zich heen. “Maar wie dan, ik zie niemand?” Kwam eruit toen hij niemand anders zag, natuurlijk niet inziend dat hij het probleem was. Nou, het leerde in ieder geval iemand een lesje over de manier van mensen stelen die hij nu gebruikte. Het ging veel makkelijker als ze nog klein en kind waren hé? Ah, karma was toch eens heerlijk die dag. De jongen bleef gewoon rustig zitten, uiteindelijk starend naar een zeemeeuw die in de buurt kwam. De roodharige focuste pas weer op de ander toen deze begon te praten. Zijn tweekleurige ogen hadden ondertussen een vergrote pupil kregen, iets wat heel erg begon te fucken met zijn nachtvisie. Vandaar dat hij in zijn ogen wreef en klagelijk knipperde. “Stomme ogen, het is niet donker..” Mopperde hij nu ook, maar reageerde hierna op de woorden van de jongen onder hem. Verontwaardigd schudde hij zijn hoofd en haalde toen zijn schouders op. “Nee, ik moet gewoon mijn dingen veilig houden voor mensen die eraan zitten.” Het leek er even op dat hij nadacht. “Ik wil gewoon alleen zijn, en hoog, waar geen stomme mensen bij kunnen” Duidelijk toch? Om zo veel dingen vroeg hij niet. Het leek er heel misschien op dat hij iets tegen mensen had, maar hij gaf hier enkel een subtiele hint voor hoor. Daarbij kon kleine vogel het helemaal niet begrijpen, hij kon niet eens een paal in komen, laat staan dat hij wist hoe belangrijk het was zulke plekken veilig te houden. Pfff.

Cassius bleef gewoon zitten. Zolang hem niet duidelijk werd gezegt omhoog te komen ging dat ook niet gebeuren, simpel als dat. Vandaar dat hij bij het vriendelijk antwoord ook niet begrijpend terug keek. “Maar ik heet ook Cassius?” Good job, je herkende je eigen naam nog. Ach, het was ook heel moeilijk hoor. De ander bewoog wat onder hem, maar dat maakte weinig indruk op de jongen. Nee hoor, deze zat best lekker. Toen hem gevraagd werd of Zack een ding was schudde hij zijn hoofd. Nee, Zack was geen ding, palen waren dingen, en bomen. “Nee jij bent een Zack, maar kleine diertjes tellen ook” Klonk er vrij overtuigd. Hoelang zou dit nog doorgaan? Waarschijnlijk nog een tijdje als het aan hem lag. Maar hij was ook moe, en Zack zat best lekker, dus wie weet of hij straks niet in slaap zou vallen. Tja, hij was immers actiever in het donker, en nu was het midden op de dag. Kreeg je ervan.

Toen de ander eindelijk duidelijk zei dat hij van de ander af moest komen kwam hij ook met moeite omhoog. “Wachten tot je terugkomt?” Hij keek hierna, natuurlijk door enkel zijn hoofd te draaien, terug het pad af. “Of terug naar mijn paal” Opperde hij even droogjes naar de ander. Want tja, het princiepe bleef blijkbaar hangen zelf in deze staat. Jammer genoeg ging de ander weer in protest tegen zijn woorden in. Zelfs al was het nog zo duidelijk dat hij gelijk had. Vandaar dat hij zijn ogen vernauwde, al was dit meer omdat kijken nu echt vreemd was, en antwoord gaf. “Wat ben je dan? The big bad boss?” Zijn gezicht leek bij het uitspreken van deze term ineens op te klaren, wat nog altijd een vreemd zicht was.