(MC) King of the jungle

In haar wolvenvorm rende Pam door de gigantische jungle. In het openbaar was het geen gezicht, een gigantische, bruine wolf, maar hier waar niemand was viel het nog best mee. Haar tong hing van vermoeidheid uit haar bek, maar dat weerhield haar er niet van om te stoppen met rennen. Integendeel, ze ging steeds harder.... Heck yes.

+ acc van Chanel

Lilya zat in haar wolven vorm, een spierwitte wolf met gele ogen op het moment om precies te zijn, naast een van de vele bomen in the jungle. Ze was zichzelf wat aan het schoon maken met haar poot, maar schrok zich een ongeluk toen er ineens een gigantische wolf langs haar heen rende, what the fuck? Haar ogen werden groot en ze keek de gigantische wolf na. Zou ze volgen? Ah why the fuck not? De witte wolf kwam omhoog en zette het op een lopen en zette nog een tandje bij. Langzaam aan kwam ze dan ook langs de grote wolf te rennen. Ze kon de snelheid echter makkelijk bijhouden, Lilya was in haar wolvenvorm en human form heel atletisch dus ja. Ze zette nog een tandje bij en rende vervolgens naast de wolf mee om vervolgens haar kop in de lucht te steken om een huil te laten horen, zodat ze de grote wolf haar aandacht kon trekken.

Het voelde goed om rond te rennen in haar wolvenvorm. Haar mensenvorm kon op sommige momenten best handig zijn, maar haar voorkeur ging toch uit naar dit. Het was dan ook dat ze deze vorm gewend was van vroeger, dus ja. Een huil trok haar aandacht. Dat was niet zomaar een huil hoor... Het was wolvengehuil. Enthousiast richtte Pam haar volledige aandacht op de spierwitte wolf naast zich. Damn het beest was mooi. Een luidde, verwelkomende huil verliet haar lippen, maar deze veranderde halverwege in iets wat nogal geschrokken klonk. BOOM! Nog net op tijd sprong Pam naar links om zo de torenhoge boom te vermijden. Dat ging maar net goed.

Ze kreeg al snel een verwelkomende huil van de andere terug wat betekende dat deze bruine wolf niet vijandig was, mooi. De witte wolf wilde weer een huil laten horen, eigenlijk om te vragen waarom ze zo aan het rennen was, maar ze moest eerst flink op zij springen, want de grotere wolf moest een gigantische boom ontwijken, oeps. In haar wolvenvorm moest ze even grinniken, ja wolven konden ook grinniken. Ze rende echter gewoon verder langs de bruine wolf en liet vervolgens weer een huil horen. In wolventaal maar de vraag waarom ze zo aan het rennen was en waarom ze nog niet gestopt was. Lilya had namelijk geen vijand gezien die haar achterna zou moeten zitten. Daarnaast stonden ze als wolf zijnde hoog in alle rangen en de bruine wolf was ook nog eens vrij gigantisch.

Nog net op tijd had ze de torenhoge boom kunnen ontwijken. Tijdens de sprong had ze echter geen rekening gehouden met de witte wolf, oeps. Geschrokken keek Pam omlaag om te zien of alles oké was met de ander. Gelukkig maar... Het was immers nooit haar bedoeling geweest om te doden. De witte wolf liet een huil horen, maar in wolventaal betekende dat gewoon waarom ze nog steeds niet gestopt was met rennen. Dat was een goede vraag. "Het voelt gewoon fijn om in deze vorm alles te geven wat je hebt," legde Pam uit. Hoe ze dit deed? Telepathie, bitch. "Maar voor de veiligheid van een zeker iemand is het maar verstandiger dat ik tot stilstand kom." Bij deze woorden verminderde Pam vaart om uiteindelijk tot stilstand te komen.

Oh dat was handig! De bruine wolf gebruikte telepathie i.p.v. het gewone wolventaal gebeuren. Ze vond het wel grappig dat de bruine wolf nog had gekeken of ze haar niet had geplet. Gelukkig voor Lilya was ze extreem snel en behendig. Al die voordelen van atletisch zijn. Ze kreeg dus haar antwoord, via de normale mensen taal en ze knikte als wolf zijnde op haar woorden. Ze kwam tot stilstand en Lilya zette zichzelf ook in de ankers, zo ze stond ook in een keer stil. De witte wolf keek vervolgens nieuwsgierig naar de bruine wolf, maar misschien toch maar veranderen naar haar human form, alleen maar makkelijker. Lilya veranderde dus en was dus nu in haar human form, maar wel nog haar wolven oren en staart houdend. "Ik ken het gevoel" sprak ze geamuseerd. "Dat zeker iemand, bedoelde je mij zeker mee?" vroeg ze grinnikend.