(MC) Best sis ever~ (Ragya Airon)

De jonge demon was in haar slaap weer van vorm veranderd, iets wat vaker gebeurde in haar leven. Haar demonvorm was nu eenmaal haar puurste manier van leven. Haar lichaam was die van een hellhound, van bouw was ze zoals iedere andere hond, met een grijs/bruine vacht. Echter was haar schedel en ribbenkast altijd te zien, waaruit constant een rood licht leek te schijnen. Ja haar ziel was in deze vorm altijd zichtbaar voor iedereen, voornamelijk omdat ze zelf heel close met zulke dingen was. Ze kon deze dan ook standaard zien bij andere, en was aangetrokken tot mensen met een sterke ziel. Het was gewoon de natuur. Ze deed dus ook niet eens moeite van vorm te veranderen toen ze wakker werd en liep gewoon naar beneden, richting haar twin. Ze zagen er als mens vrijwel hetzelfde uit, op het feit na dat haar eigen vleugels dankzij haar val bruin waren, en haar ogen rood waren dankzij een pigmentstoornis. Als ze die niet had gehad en een engel was gebleven waren ze niet uit elkaar te houden. Ach. Uiteindelijk vond ze Riddle in de keuken, waardoor ze gewoon naar haar toe liep en haar kop tegen haar benen aan duwde in een goedbedoelde manier. Haar lange staart krulde om haar heen terwijl ze verder liep tussen haar benen door. Yes.

De roodharige was al een tijd lang gevallen, en hoewel het instinct was die haar tegen haar zus zou moeten opzetten was dat voor haar onmogelijk. Haar zus was haar alles en ze zou er ook voor eeuwig voor willen vechten als dit nodig was. Maar ja, ze was gevallen dankzij haar zonde van woede en machtslust. Dus het was logisch dat ze die gedachtes deelde. Bij de begroeting van de ander maakte ze een vriendelijk geluid terug terwijl haar zichtbare rode ziel wat oplichtte. Haar staart zwierde even heen en weer waarna ze haar hoofd zachtjes tegen die van de ander aan duwde, genietend van het momentje van aandacht. Ze had echt zwaar hondachtige trekken in deze vorm, naja, in haar andere ook. Het was gewoon hoe ze in elkaar zat. Maar bij de vraag van de ander nam ze wat de ruimte en veranderde soepel terug, zichzelf uitrekkend. “Voor jou altijd sis~” sprak ze met een klein grijnsje, nu kijkend naar hetgeen wat de ander klaarmaakte, heel sneaky een stukje van het voedsel al stelende en in haar mond stoppen. “Wat maak je?” kwam er nieuwsgierig uit, terwijl ze automatisch op een zorgende manier een pluk van de ander naar achteren veegde.