Just beat it [open]

"Nou, het is toch zo? Dat ben jij toch? Dat moet wel, er loopt hier in het lab niemand anders rond met berenklauwen." Het was onmogelijk dat de jongen tegenover haar dat wist. Het was onmogelijk dat hij iedereen in het lab kende. Toch trok Sunset zich de woorden van deze jongen heel erg aan. Dit was echter nog niet aan haar te zien. Ze stond met haar gewicht op één been, haar andere been schuin daarvoor geplaatst. Haar armen over elkaar, en ze keek de jongen met een verveelde blik aan.
"Heb jij niets beters te doen? Huh?" Vroeg Sunset de jongen op sarcastische toon. De kreeg een boze blik in zijn ogen, spurtte op haar af en greep haar bij de keel. Van schrik zette Sunset haar handen tegen de borst van de jongen en duwde hem weg. De jongen sloeg een kreet uit en keek naar zijn borst. Ja, hij was gewond, maar niet ernstig. De jongen riep wat, maar Sunset kon alleen met tranende ogen toekijken terwijl de jongen wegrende. Sunset draaide zich om en rende dieper de winterse woestenij in.