Pick a fight

Vaak kwam ze niet op de tweede etage. Voor haar was er niet echt iets te zoeken. Toch kon het natuurlijk geen kwaad om er zo af en toe langs te gaan om op de hoogte te blijven van alles dat er gebeurde. Haar blonde haren had ze in een staart gebonden zodat het niet in de weg zou zitten. Over het algemeen was er op de tweede verdieping veel meer aan de hand dan op de eerste verdieping. Ze wilde geen last hebben van irritant haar dat in de weg zou zitten als ze wat dan ook zou moeten doen. Haar ogen gleden langs al de stukken tekst en de verschillende tekeningen op de muren. Er zat veel verschil in de teksten en de tekeningen. De ene was door een kind gemaakt en was vrolijk te noemen terwijl de ander juist aan alle kanten de duisterheid uitstraalde. Het maakte niet uit hoe je het bekeek, de tweede verdieping was op alle mogelijke manieren een stuk minder dan de eerste verdieping. Op de eerste verdieping waren er nog mooie plaatsen in de biosferen terwijl het daar enkel vrij duister was en vol met muren en spullen stond. Met enkele mensen had ze gesproken en het leek er op dat er niets aan de hand was waar ze nog niet vanaf wist. En dat, dat was natuurlijk niet niets. Er was heel wat gaande op het moment maar niets daar van was nieuw voor haar. Ze had een opdracht gekregen om problemen met wapens op te lossen op de verdieping, veel daaraan te doen was er niet. In de tijd dat ze er al rond liep had ze nog geen een persoon met een wapen gezien. Dan kon ze natuurlijk ook geen problemen veroorzaakt door mensen met wapens oplossen. Op het moment dat ze zich wilde omdraaien om weer terug te gaan naar de eerste etage werd haar aandacht getrokken door geschreeuw. Uit pure nieuwsgierigheid volgde ze het geluid om in een ruimte uit te komen waar een jonge man en vrouw tegen elkaar aan het schreeuwen waren. De twee waren hooguit een jaar of twee, drie ouder dan zij was. Met haar schouder leunde Alina tegen de deuropening terwijl ze toekeek hoe de twee steeds bozer op elkaar leken te worden. Er gebeurde niets erg dus kijken kon geen kwaad, toch? Verkeerd gedacht dus. Net op het moment dat ze het dacht moest het natuurlijk mis gaan. De man leek het helemaal zat te zijn en trok een mes en liep op de vrouw af met de punt van het mes naar voren gericht. De vrouw leek niets te hebben om zich mee te kunnen verdedigen, dat betekende niet veel goeds voor haar. Ondanks dat Alina eigenlijk helemaal niets met de twee te maken had duwde ze met haar schouder zichzelf weer rechtop. Ze ging stevig in de deuropening staan voor ze haar stem verhief. "Durf je wel, dreigen met een mes tegen iemand die zich niet kan verdedigen?" De man leek alles behalve geamuseerd te zijn door haar woorden, een stortvloed van scheldwoorden werd haar richting op geschreeuwd. Terwijl de man aan het schelden was zag de vrouw haar kans om weg te rennen. Het duurde natuurlijk niet lang tot de man dat door had en achter de vrouw aan begon te rennen. Zonder er ook maar verder over na te denken zette Alina een sprintje in. Dankzij haar mechanische been had ze de man ingehaald voor hij bij de vrouw kon. Iets in hem leek totaal niet te snappen hoe ze zo snel kon zijn, de rest van hem besloot nog maar eens om meer te gaan schelden tegen haar. De luide zucht die Alina liet klinken leek iets in de man te laten knappen. Met een flinke zwaai van zijn arm haalde hij met het mes naar haar uit. Juist door de grote zwaai had de blondine genoeg tijd om een stap achteruit te doen zodat hij haar miste. Nog geen seconde werd er geaarzeld door de man, meteen zette hij ook een stap naar voren en probeerde haar te steken. Nu was het raak, op twee manieren. Het mes schraapte langs haar boven arm, de wond niet dieper dan een schram. Ook was het raak in de zin dat ze het vanaf dat moment ook serieus ging nemen. Hij wilde een gevecht? Dan kon hij het krijgen ook. De volgende haal die de man met zijn mes maakte was richting haar hoofd. Een beetje achteruit leunen was genoeg om het te ontwijken. Met haar ene hand greep ze de arm waarmee de man zwaaide vast en duwde die verder van haar af zodat hij zijn evenwicht verloor. Dat gaf haar tijd om zelf ook weer steviger op haar voeten te gaan staan. De volgende steek poging van de man ontweek ze, deze keer had de man meer nagedacht over zijn aanval en kwam er een vuist tegen haar romp. De enige reden dat ze tegen hem op zou kunnen was dat hij totaal niet wist hoe hij met het mes om moest gaan. Kracht was een ander verhaal, dat had hij zeker. De stomp duwde haar dan ook zodanig uit balans dat ze met haar rug op de grond belandde. Het mes was met twee handen vastgepakt en hing dreigend boven haar hoofd. Voor het mes ver genoeg naar beneden kwam om haar te raken wist ze met haar rechter been er tegen aan de schoppen. De kracht die van het metalen been kwam zorgde er voor dat de man een eind achteruit werd geduwd maar duwde zichzelf ook meteen hard tegen de grond, wat als alles behalve fijn werd beleefd door haar rug. Alina sprong overeind om tijdens de volgende aanval van de man zijn arm met twee handen vast te pakken. Het mes haalde wel over haar schouder, een ergere snee dan op haar bovenarm maar nog niets om zich zorgen over te maken. Nu ze zijn arm met twee handen vast had kreeg ze het voor elkaar om de arm van de man om te draaien en tegen zijn schouderbladen te duwen. Nog voor hij haar te pakken kreeg met zijn andere arm kreeg ze zijn arm ver genoeg gedraaid dat hij gedwongen werd om het mes los te laten. Het ding viel recht voor haar voeten op de grond. Met de hiel van haar rechter voet gaf ze er een flinke trap op wat het ding deed breken. De man kreeg zich los gewrongen en draaide zich met een ruk om. Inmiddels leek het hem te zijn doorgedrongen dat haar been geen gewoon been was. Nadat hij haar nogmaals had uitgescholden, deze keer voor monster en alle typische scheldwoorden die tegen testsubjects werden gebruikt maakte hij zich uit de voeten. Gezien hij een andere richting dan de vrouw op ging en hij geen wapen meer had besloot ze hem maar te laten gaan. Alina bukte om het mes, dat inmiddels in vier stukken lag, op te rapen. Zodra ze de omgeving nog een keer had gechecked draaide zich om en begon ze te lopen. Tijd om het aan Zachery te gaan melden dat ze de opdracht succesvol had afgerond. Hij was ook degene waar ze de stukken mes aan zou geven gezien de blonde man wel moest weten wat er mee gebeuren moest. Bovendien waren de stukken mes ook nog eens het bewijs dat de missie was afgerond.